مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابی و بهینه سازی یک دستگاه نشاء کارخودگردان جدید-مطالعه موردی کشت نشاء پیاز
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	ارزیابی، پیاز، ظرفیت مزرعه ای، نشاکار
چکیده	کاشت نشاء یکی از روش های موثر در افزایش بازده اقتصادی برخی محصولات کشاورزی مانند برنج، پیاز و سبزی ها است. در این تحقیق به منظور کشت مکانیزه نشای ریشه لخت پیاز، یک دستگاه جدید نشاءکار نیمه خودکار و خودگردان، مورد ارزیابی قرار گرفت. واحدهای کارنده این ماشین (12 ردیفه) دارای یک موزع چرخان استوانه ای هستند که نشاءگذاری در سلول های آن دستی (با نیروی کارگر) انجام می گیرد. به منظور ارزیابی ماشین و تعیین شرایط بهینه، اثرات دو عامل سرعت پیشروی در سه سطح (16/0، 21/0 و 28/0 کیلومتر بر ساعت) و عمق کار در دو سطح (3 و 6 سانتیمتر) بر روی پارامترهای شاخص نکاشت، شاخص چندتایی، شاخص کیفیت تغذیه، شاخص دقت، انحراف زاویه استقرار نشاء از خط قائم، درصد سبز شدن و ظرفیت مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون ها نشان داد که عمق کار فقط بر روی شاخص دقت و زاویه استقرار نشاءها اثر معنی دار دارد. به طوری که با افزایش عمق کار هر دو شاخص کاهش یافته است. تغییر سرعت پیشروی بر روی شاخص نکاشت، شاخص چند کاشتی، شاخص کیفیت تغذیه و انحراف زاویه استقرار نشاء از خط قائم در سطح احتمال 5 درصد اثر معنی دار داشته و بر روی شاخص دقت تاثیر معنی داری نداشت. با افزایش سرعت پیشروی از 0/16 به 0/28 کیلومتر بر ساعت، شاخص نکاشت75/5 درصد، شاخص چند کاشتی 69 درصد و انحراف نشاءها از خط قائم 13 درصد افزایش ولی شاخص کیفیت تغذیه17/4 درصد کاهش یافته است. همچنین تاثیر سرعت پیشروی و عمق کار روی درصد سبز شدن معنی دار نبود. سرعت بهینه برای نشاءکاری پیاز با این دستگاه، سرعت0/21کیلومتر بر ساعت بدست آمد. در این سرعت، شاخص های تغذیه، نکاشت، چندکاشتی، دقت و ظرفیت مزرعه ای به ترتیب برابر 87/45، 6/17، 4/3، 9/1 درصد و 0/031 هکتار بر ساعت می باشد. مقایسه هزینه های روش دستی و ماشینی برای یک هکتار نشان داد که هزینه استفاده از این نشاءکار در سرعت بهینه 0/21 کیلومتر بر ساعت حدود39/7% کمتر از روش دستی می باشد.
پژوهشگران	حمید قاسم خانی (استاد راهنما)، مجید دولتی (استاد مشاور)