مشخصات پژوهش

عنوان	تحلیل کیفیت عرفانی زبان در منظومه های عطار
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	عرفان، تجربة عرفانی، منظومههای عطار، تناقض، تمثیل، بیان ناپذیری.
چکیده	عینیتگرایی پوزیتیویستی رهیافت غالب زبان علم در قرن بیستم است. همین امـر مشکلاتی را در تحلیل زبان دین، که با امر قدسی و غیـرتجربـی سـر و کـار دارد، ایجاد کرده است. تحلیل گزارههای دینی با معیار تحققپذیری، که فقط گزارههـایی را معنادار میداند که مابهازای خارجی دارند، باعث شده تا زبان دین و عرفان نوعی زبان مهمل با گزارههای کذب تلقی شود. این زبان قواعد و بازی خـاص خـود را دارد که پی بردن به آن مستلزم نوعی نگاه پدیدارشناختی و ماهوی اسـت. در ایـن پژوهش، ضمن تعریف عرفان و تقلیل آن به تجربة عرفانی، شاخصهها و نمودهای آن در زبان نشان داده شده است که محمل و بستر هرگونه ارتباط اسـت. بـه ایـن منظور منظومههای عطار (الهینامه،منطقالطیر، ومصیبتنامه) بررسی شـده اسـت. این تحقیق نشان میدهد که زبان عرفانی منظومههای عطار پـیش از آنکـه کیفیتـی متناقض و تمثیلی در معنای رمزی عرفان داشته باشد، کیفیتی تعلیمی و آگاهانه دارد و در بیشتر موارد هنوز به شاخصة تجربة عرفانی نرسیده است
پژوهشگران	محسن (اکبری زاده)بتلاب اکبرآبادی (نفر اول)