|
چکیده
|
هریک از مقوله های دستور زبان می تواند کارکردهای هنری و زیباشناختی خاص خود را داشته باشد. بررسی ظرافت های دستورزبان با تاکید بر کارکردهای هنری آن بویژه در شعر، می تواند جلوه های تازه ای از قواعد دستوری و انعطاف پذیری زبان را نشان دهد که می توان آن را دستور زبان شعر نامید. شاعران با احاطه بر روح زبان، به مدد قدرت خلاقیت خود، قواعد دستوری را به گونه ای تازه و متفاوت با افراد و نویسندگان عادی به کار می گیرند. در این کتاب سعی شده جایگاه مقوله های دستورزبان در ادبیت کلام نشان داده شود از همین روی دسته بندی ها و مباحث و مقوله هایی که دستورنویسان داشته اند با نگاهی هنری مورد بررسی قرار گرفته و دستورزبان شعر بررسی شده است.
|