|
چکیده
|
عاطفه یا احساس، زمینه درونی و معنوی شعر و عنصر بنیادین در شکل گیری هر اثر
ادبی و هنری است . در واقع مهمترین عامل پیوند دهنده اجزای شع ر عاطفه حاکم بر
روح و روان شاعر است و این امر موجب می شود تمام عناصر شعر به گونه ای
هماهنگ با عاطفه حرکت کنند . بدیهی است هرچه سطح عاطفی شعر عمیق تر و شاعر
در انتقال آن قدرتمندتر باشد، اثرگذاری شعر نیز بیشتر است . هدف این مقاله بررسی
انواع عاطفه، سطوح آن و چ گونگی پرداخت آن در مثنوی های پروین اعتصامی است .
عواطف منفی چون نفرت و بیزاری از پربسامدترین عواطف شعری اوست و از آنجا که
در برابر موضوعاتی چون ریاکاری، غرور و رذایل دیگر برانگیخته شده، جنبه انسانی و
فراتر از حوزه شخصی یافته است . عواطف پروین اعتصامی به صورت عریان منتقل
نشده بلکه با به کارگیری شبکه مناسب واژگانی، تصویرپردازی متناسب، موسیقی و لحن
مناسب پرورده شده است.
|