|
عنوان
|
ارزیابی خطر فلزات جیوه و آرسنیک در ماهیان هوور (Thunus tonggol) و سرخو (Lutjanus ehrenbergii) در دریای عمان
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
حد مجاز مصرف، جیوه، آرسنیک، ماهی هوور، ماهی سرخو، دریای عمان
|
|
چکیده
|
این مطالعه به ارزیابی خطر فلزات جیوه و آرسنیک در ماهیان هوور ) Thunus tonggol ( و سرخو ) Lutjanus ehrenbergii ( در دریای
عمان برای گروههای مختلف افراد )بزرگسالان، زنان و کودکان( میپردازد. تعداد 30 نمونه ماهی هوور و 34 نمونه ماهی سرخو به صورت
کاملاً تصادفی نمونهبرداری شدند. میزان جیوه و آرسنیک در بافت عضله ماهیان به ترتیب با روشهای استاندارد ASTM 1( به شماره (
-2222 D 4 و /20 ± 4/ و هضم شیمیایی تعیین شدند. میانگین غلظت فلزات جیوه و آرسنیک در ماهی هوور به ترتیب 412 μg/g wet weight 4 و /12 ±4/ 4/13±4/442 و برای ماهی سرخو به ترتیب 448 μg/g wet weight 4/41 به دست آمد. میانگین جیوه ±4/448
تنها در ماهی هوور از حد استاندارد آژانس حفاظت محیطزیست ایالات متحده ) EPA US 2( برای جیوه در ماهیان ) () tweigh wet μg/g
4/1 ( بالاتر بود. میانگین آرسنیک در نمونههای ماهیان هوور و سرخو از حد استاندارد US EPA برای آرسنیک ) μg/g wet weight )4/3
پایین تر به دست آمد. شاخص خطر ) HQ 3( تنها برای جیوه در ماهی هوور برای گروه کودکان از 1 فراتر رفته بود. کمترین دفعات مصرف ()
2 وعده در ماه( و برای جیوه در ماهی هوور برای گروه زنان / ماهانه به ترتیب برای آرسنیک در مورد ماهی هوور برای گروه زنان )حدود 5
)حدود 3 وعده در ماه( محاسبه شد. بهطورکلی توصیه میشود؛ افراد با اعمال محدودیتهای مصرف اجازه دهند تا مواجهه با این آلایندهها
کاهش یابد؛ در حالی که از مزایای تغذیهای و سلامتی مصرف ماهی بهرهمند میشوند.
|
|
پژوهشگران
|
نرجس اکاتی (نفر اول)، ملیحه امینی (نفر دوم)
|