مشخصات پژوهش

عنوان	اثر پویایی ساختار گنبد نمکی بر شوری اراضی پیرامون آن
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	درزه، پویایی نمک، کیفیت آب، دیاپیر نمکی، نمکشار
چکیده	مهمترین عامل زمین ساختاری که در بیابان زایی موثر است رخنمون گنبدهای نمکی است و به علت خاصیت انحلال پذیری آن و همچنین تاثیری که می تواند بر کیفیت منابع آب و خاک مناطق اطراف بگذارد، مطالعه و بررسی آن از اهمیت ویژه ای در طرح های کشاورزی و منابع طبیعی برخوردار می باشد زیرا منجر به کاهش حاصلخیزی خاک و گسترش بیابان ها خواهد شد. در این پژوهش سعی شده است با بررسی کیفیت آب های سطحی و زیرزمینی و هم چنین بررسی عوامل زمین شناسی، ریخت شناسی، حجم نمک، دینامیک نمک و شکستگی های تکتونیکی اطراف گنبد نمکی دشتی ارتباط آن در بیابان زایی، مشخص گردد. ضخامت ستون نمک در گنبد نمکی دشتی حدوداً 2800 متر برآورد شده است و یخسارهای نمکی تحت تاثیر توپوگرافی گنبد (شمال شرقی- جنوب غربی) از دو طرف، سرازیر شده و روی سنگ های درون گیر اطراف قرار گرفته اند. بنابراین رسوبات پایینی مدام مورد تهدید آلودگی ها می باشند. با بررسی دینامیک گنبد مشخص شد که تعادل میان میزان عرضه و فقدان نمک در گنبد نمکی مورد نظر همیشه برقرار هست و در گسترش بیابان در اطراف خود نقش فعال و دائمی دارد. جریان آب های زیرزمینی در آبخوان های منطقه به طور عمده توسط تراوایی درزه های تکتونیکی و گسل های اطراف گنبد کنترل می شود و تاثیر گنبد در شوری آب های زیرزمینی را تایید می نماید. فعالیت نزدیک به سطح دیاپیر نمکی دشتی قبل از کوهزایی زاگرس سبب تضعیف پوشش رسوبی و دگرریختی رسوبات منطقه شده و خود عاملی مهم و اساسی در تخریب خاک های محدوده تاقدیس کنگان و گسترش بیابانزایی می باشد.
پژوهشگران	سمیرا زندی فر (نفر اول)، مریم نعیمی (نفر دوم)، زهره ابراهیمی خوسفی (نفر سوم)