|
عنوان
|
توسعه پارس جنوبی و پارادوکس امنیت انسانی در عسلویه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
توسعه، امنیت انسانی، پارس جنوبی عسلویه
|
|
چکیده
|
توسعه اقتصادی-فضایی مبتنی بر بهرهبرداری از منابع محیطی و زیرزمینی از رویکردهای عمده آمایش سرزمین در کشورهای در حال توسعه است. اتخاذ چنین رویکردی اگر چه میتواند از طریق بهرهبرداری از منابع طبیعی زمینه اشتغال و ارتقای سطح زندگی شمار زیادی از شهروندان را فراهم کند اما همزمان پیامدهای منفی بر امنیت آنان نیز دارد.
منطقه پارس جنوبی تاکنون توانسته است با توسعه اشتغال و بهرهبرداری از منابع محیطی نقش موثری در افزایش درآمد ملی و توسعه اشتغال و زیرساختهای ملی و محلی ایفا کند، از این رو در سطحی کلان بر امنیت انسانی شهروندان نیز اثری مثبت داشته است. از منظری دیگر در سطح محلی، توسعه منطقه پارس جنوبی که سبب توسعه فضایی شهر عسلویه شده است، امنیت انسانی ساکنان و بومیان این منطقه را تحت تأثیر قرار داده است.
این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی با هدف ارزیابی و شناسایی اثرات توسعه پارس جنوبی و عسلویه بر امنیت انسانی شهروندان، پیامدهای مثبت و منفی توسعه این منطقه بر امنیت انسانی را در دو سطح محلی و ملی مورد مطالعه قرار میدهد.
|
|
پژوهشگران
|
مهدی میرزاده کوهشاهی (نفر اول)، امین دهقانی (نفر دوم)، شهناز جهانگیری (نفر سوم)
|