|
چکیده
|
یکی از وجوه امنیت انسانی، امنیت غذایی است و فقدان امنیت غذایی به معنای عدم وجود امنیت برای انسان است. لذا دسترسی به مقدار کافی مواد غذایی و سلامت تغذیه ای از محورهای اساسی توسعه است. توجه به امنیت غذایی در ایران همواره یکی از اهداف عمده برنامه های توسعه روستایی بوده است. امنیت غذایی در جوامع روستایی که خود عمده ترین بخش تولید کننده مواد غذایی در جامعه هستند (70 درصد تولید کشاورزی در عرصه روستاها انجام می شود) امری ضروری است. عنایت به این مسئله، به ویژه بعد از انقلاب اسلامی، در چارچوب توسعه کشاورزی و به عنوان هدف اصلی مطرح بوده است. بنابراین امنیت غذایی، مستلزم تلاش در جهت فراهم کردن امکان دسترسی تمام خانوارها به ویژه اقشار آسیب پذیر و فقیر به مواد مغذی مورد نیاز است.روش بررسی در این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلی می باشد نتیجه بررسی ها نشان می دهد روستاییان به علّت فقر و محرومیت بالا، از لحاظ امکانات و شرایط اولیه زندگی در کاستی های فراوانی به سر می برند، و این محرومیت نیز بدون شک در نوع معیشت و تغذیه آن ها مؤثر است؛ لذا فراهم کردن امکانات و خدمات کافی، اشتغال پایدار و به تبع آن داشتن درآمد کافی می تواند نقش مهمی در تأمین امنیت غذایی روستاییان ایفا کند.
|