|
عنوان
|
تاثیر سطوح مختلف مواد جامد قابل ته نشین بر کیفیت آب و عملکرد میگوی سفید غربیPacific white shrimp (Penaeus vannamei)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژهها
|
میگوی سفید غربی، مواد جامد قابل ته نشین، عملکرد رشد، کیفیت آب
|
|
چکیده
|
پیشینه و اهداف: آبزی پروری به عنوان یکی از منابع تامین پروتئین نقش بسزائی در امنیت غذایی دارد. بکارگیری فناوریهای نوین در آبزی پروری که بتواند اهداف آبزی پروری پایدار را دنبال کند، مورد توجه پرورش دهندگان قرار گرفته است. فناوری توده ساز زیستی از فناوری های نوین در آبزی پروری است که در آن باکتری ها نقش اصلی را در جهت بهبود کیفیت آب و تولید خوراک مکمل بر عهده دارند. مدیریت مواد جامد معلق قابل ته نشین جهت بهبود عملکرد سیستم آبزی پروری برای پرورش دهندگان حائز اهمیت می باشد. میگوی سفید غربی از گونه های آبزی پروری مهم در کشور می باشد که پرورش آن نقش مهمی در ایجاد اشتغال و ارزآوری دارد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر سطوح مختلف مواد جامد قابل ته نشین بر کیفیت آب، عملکرد رشد و کیفیت بیوشیمیایی ترکیبات بدن میگوی سفید غربی می باشد.
روش ها : پست لاروهای میگوی سفید غربی با میانگین وزن 14/8± 50/79 میلی گرم جهت انجام آزمایش به کارگاه تکثیر و پرورش آبزیان بندرکلاهی واقع در میناب، استان هرمزگان انتقال داده شدند. 12 مخزن فایبرگلاس با 140 لیتر آب تصفیه شده با فیلتر شنی پر شدند و سپس تعداد 140 قطعه پست لارو (با بیومس 1 قطعه در لیتر) در هر مخزن ذخیرهسازی و آزمایش به مدت 28 روز انجام گردید. 4 تیمار آزمایشی شامل گروه کنترل (با تعویض آب، مواد جامد قابل ته نشین کمتر از 1 میلی لیتر بر لیتر)، و سه تیمار توده ساز زیستی با مقادیر مختلف مواد جامد قابل ته نشین (کمتر از 5 میلی لیتر (1SS)، 5 تا 10 میلی لیتر (2SS) و بیشتر از 10 میلی لیتر بر لیتر (3SS) در نظر گرفته شد.
یافته ها: بر طبق نتایج با افزایش میزان مواد جامد قابل ته نشین از میزان اکسیژن محلول و pH کاسته می شود. کمترین میزان اکسیژن محلول (45/5 میلی گرم بر لیتر) در بعدازظهر در تیمار 3 SSو کمترین میزان pH در تیمارهای توده ساز زیستی در بعدازظهر در محدوده 16/8- 13/8 مشاهده شد. بیشترین میزان نیتروژن آمونیاکی کل (51/0 میلی گرم بر لیتر)، بیشترین میزان نیتریت (85/4 میلی گرم بر لیتر) و کمترین میزان نیترات (29/3 میلی گرم بر لیتر) در گروه کنترل مشاهده شد. نتایج عملکرد رشد نشان می دهد وزن نهایی میگو، سرعت رشد، افزایش بیومس در تیمارهای 1 SSو 2 SSبیشتر از گروه کنترل و 3 SSمی باشد و اختلاف معنی داری را نشان می دهد (05/0> P). کمترین میزان درصد بقاء (47/65 درصد) در تیمار 3 SSمشاهده شد. کمترین ضریب تبدیل غذایی (48/2) و کمترین میزان کارایی خوراک (96/40 درصد) در تیمار 3 SSبدست آمد که نشان می دهد با افزایش مواد جامد قابل ته نشین از میزان عملکرد رشد، بقاء و کارایی خوراک کاسته می شود. نتایج ترکیبات بیوشیمیایی بدن نشان می دهد کمترین میزان پروتئین (66/74 درصد وزن خشک) و چربی (10/6 درصد وزن خشک) و بیشترین میزان خاکستر بدن (09/14 درصد وزن خشک) در تیمار 3 SSبدست آمد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد مواد جامد قابل ته نشین بر عملکرد رشد و ترکیبات بدن میگوی سفید غربی تاثیر می گذارد. با افزایش مواد جامد قابل ته نشین در محیط پرورش عملکرد رشد (وزن نهایی، ضریب رشد ویژه) و کیفیت بیوشیمیایی ترکیبات بدن (پروتئین و چربی) کاهش می یابد. مناسب ترین عملکرد میگوی سفید غربی در مواد جامد قابل ته نشین تا 10 میلی لیتر بر لیتر بدست آمد.
|
|
پژوهشگران
|
محمد حسین خانجانی (نفر اول)
|