|
چکیده
|
در بیشتر منابع تاریخی و ادبی ایران، پیوسته از نقش مهم دایگان پیرامون پرورش و تعلیم شخصیتهای تاریخی و
اسطورهای و همچنین نقشآفرینی سیاسی- اجتماعیشان در بحبوحه رخدادهای مختلف سخن رانده شده است. ازاینرو،
مشابه با ساختار اجتماعی-سیاسی قرون گذشته، در دوره قاجاریه نیز دایگان به نقشآفرینی اجتماعی- فرهنگی خویش
تداوم بخشیدند. برحسب شرایط متغیر، دایره عمل آنان از دوره شیرخواری نوزاد تا نظارت بر امور مختلف خانه داری
گسترش مییافت. بر این منوال این پرسش مطرح است: دایگان، دارای چه جایگاه و عملکرد اجتماعی در دوره قاجاریه
بودند؟ از یکسو، بهواسطه رسم مذموم دوری گزیدن بانوان خانوادههای متمول از پرورش فرزندان خویش و از سوی
دیگر رواج سنت دایه گزینی که دارای ریشههای تاریخی- اجتماعی کهنی بود، موجبات تداوم جایگاه و عملکرد دایه
تا اواخر دوره قاجاریه شد. پژوهش حاضر، با استفاده از روش تحقیق تاریخی و شیوه جمعآوری دادههای کتابخانهای از
منابع دستاول تاریخی پس از توصیف و طبقهبندی ویژگیهای انتخاب دایه به تحلیل و تفسیر این ویژگیها و تاثیرات
آن بر کودکان و خانوادههای میزبان آنان در دوره موردنظر میپردازد.
|