|
عنوان
|
ارزیابی پتانسیل کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل تحلیل سلسله مراتبی، مطالعه موردی: دشت جیرفت
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژهها
|
پتانسیل آب زیرزمینی؛ دشت جیرفت؛ سیستم اطلاعات جغرافیایی؛ فرآیند تحلیل سلسله مراتبی.
|
|
چکیده
|
تعیین پتانسیل آبخوان ها یکی از مولفه های مهم جهت مدیریت بهره برداری از آن ها است. در این تحقیق سعی شده تا پتانسیل آبخوان دشت جیرفت از لحاظ کمی و کیفی بررسی شود. به این منظور شاخص پتانسیل آب زیرزمینی و شاخص کیفیت آب زیرزمینی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی محاسبه و پهنه بندی شده اند. برای محاسبه شاخص پتانسیل آب زیرزمینی از پارامترهایی مانند زمین شناسی، عمق آب زیرزمینی، میزان تغذیه، بارندگی، کاربری اراضی، خاک، شیب، ارتفاع، تراکم آبراهه و تراکم گسل استفاده شده است. شاخص کیفیت آب زیرزمینی نیز با توجه به مقدار جامدات محلول در آب زیرزمینی، سختی کل و غلظت یون های سدیم، سولفات و کلراید محاسبه شده است. در نهایت با استفاده از قابلیت های سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشه های شاخص پتانسیل کمی و کیفی آب زیرزمینی تهیه شده است. بر اساس نتایج بدست آمده دشت جیرفت از لحاظ پتانسیل کمی به سه رده خوب، متوسط و ضعیف تقسیم بندی شده است که به ترتیب 42%، 32% و 26% از مساحت دشت را به خود اختصاص داده اند. از دیدگاه پتانسیل کیفی نیز دشت جیرفت به چهار منطقه نامناسب، ضعیف، قابل قبول و خوب تقسیم بندی شده که به ترتیب 2%، 11%، 27% و 60% از مساحت دشت جیرفت را تحت پوشش قرار می دهند. بر اساس نتایج این تحقیق، بهترین پتانسیل آب زیرزمینی در بخش میانی دشت و ضعیف ترین پتانسیل آب زیرزمینی در حاشیه شرقی و جنوبی آن مشاهده می شود. از لحاظ پتانسیل کیفی، به جز بخش های جنوب و جنوب غربی دشت، پتانسیل کیفی آب زیرزمینی در سایر بخش ها مناسب است. وجود رسوبات ریزدانه در بخش جنوبی دشت مهم ترین دلیل کاهش پتانسیل کمی و کیفی آب زیرزمینی است.
|
|
پژوهشگران
|
محمد فاریابی (نفر اول)
|