|
چکیده
|
مقام وکالت در ساختار حکومتی و اجتماعی ایران عصر صفوی جایگاه خاصی داشت. با
فروپاشی حکومت صفویه، مدعیان مختلف سلطنت، مقام منسو خشدۀ وکالت دولت را
احیا کردند و این مقام به تدریج با کسب اختیارات گسترده در سایر مشاغل دیوانی،
حکومتی و نظامی رواج یافت. در پژوهش کنونی به این سوال پاسخ داده می شود که
کدام مناسبات سیاسی نظامی در دوره های افشاریه و زندیه، موجب افزایش نق ش
منصب وکیل الدوله شد؟ در این پژوهش، با استفاده از روش تحقیق تاریخی و
طبقه بندی تحولات سیاسی نظامی حکومت های افشاریه و زندیه، این ویژگی ها و آثار
آن بر منصب وکیل الدوله را تحلیل و بررسی م یکنیم. یافته های پژوهش نشان می دهد
که مقام وکالت دولت نقش مهمی در تضعیف فرمانروایی شاهزادگان و همچنین نظام
دیوان سالاری صفویه داشت و در مقابل، به اقتدار روزافزون مدعیان مختلف سلطنت
یاری رسانید.
|