محسن شرافتمندراد

آتش سوزی یکی از عواملی است که باعث تخریب پوشش گیاهی در مناطق خشک و نیمه خشک می شود. معمولاً پس از آتش سوزی برای دو تا چند فصل چرایی به مرتع استراحت داده می شود تا پوشش خود را احیا کند. با این تفاسیر چرای دام بعد از آتش سوزی می تواند اثرات منفی بر پوشش گیاهی مراتع داشته باشد. از این رو، مطالعه حاضر به بررسی تأثیر چرای دام بعد از وقوع آتش سوزی بر پوشش گیاهی یک مرتع درمنه زار خشک و نیمه خشک واقع در بخش درب بهشت شهرستان جیرفت در استان کرمان می پردازد. به این منظور، بعد از مشخص کردن مناطق آتش سوزی شده از طریق بازدید صحرایی، در دو مرتع آتش سوزی شده و مراتع آتش سوزی نشده اطراف اقدام به نمونه گیری پوشش گیاهی شد. از تعدادی پلات ده متر مربعی برای اندازه گیری پوشش گیاهی استفاده شد. اندازه گیری پوشش گیاهی در هر یک از پلات ها با استفاده از ترانسکت خطی صورت گرفت. بعد از جمع آوری و خلاصه سازی داده ها، پوشش گیاهی دو منطقه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین مراتع آتش سوزی شده و کنترل وجود دارد و چرای دام مانع پیشروی توالی ثانویه مناطق آتش سوزی شده به جوامع گیاهی پیشرفته تر می شود. از این رو، قرق مراتع بعد از آتش سوزی برای احیای مراتع بسیار ضروری و با اهمیت است.