علی شهدادی

نگل های مانگرو یکی از حاصل خیزترین اکوسیستم ها در گستره زمین محسوب می شوند، اما در سال های اخیر این عرصه ها، به دلیل فعالیت های انسانی و گاه سوانح طبیعی در معرض تهدید قرار گرفته اند، نبود معیارهای مدون حفاظتی برای گزینش پهنه های حفاظتی و شناسایی مکان هایی برای حفاظت بیرونی، توسعه جنگل کاری ها، مراقبت و افزایش سطح آنها را در سطح جهان با چالش مواجه ساخته است. این پژوهش به دنبال شناسایی معیارها و شاخص های توسعه گونه حرا به عنوان یکی از گونه های اصلی مانگرو است که دارای پراکنش وسیع و اهمیت اقتصادی و محیط زیستی زیادی در جهان دارد. به این ترتیب ضمن بررسی 13 مطالعه صورت گرفته در سطح جهان و ایران و با توجه به نتایج آنها، معیارهای موثر در شناسایی عرصه های مناسب جهت حضور این گونه تعیین ، و در یک چارچوب جدید جمع بندی شد. در مجموع 3 معیار و 8 زیرمعیار برای فرایند مکان یابی پهنه های توسعه جنگل های حرا در شهر ستان بندر عباس شناسایی شد، پس از تعیین معیارها و زیرمعیارهای شناسایی شده با استفاده از روش GIS در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی با کمک معیارهای مشخص شده مکان مناسب کشت حرا استعداد یابی گردید. مطابق نتایج به دست آمده به ترتیب ویژگی فیزیکی بستر، ویژگی شیمیایی بستر، جزرومد، موج، دمای هوا، کیفیت آب، نوع اقلیم و بارش به عنوان معیارهای با اهمیت مکان یابی تعیین شدند . پس از بررسی معیار ها ، مهمترین معیار تاثیر گذار درسواحل شهرستان بندر عباس که به عنوان عامل محدود کننده محسوب شده ودر همه جای ساحل مشاهده نمی شود وضعیت بافت رسی خاک است. لذا بدین منظور در دو منطقه شرق وغرب بندر عبا س به ترتیب 2300هکتار و703 هکتار به عنوان مکان مناسب کشت حرا با دارا بودن بافت رسی بیشتر نسبت به بافت شنی و وجود یک گونه ماهی به نام گل خورک به عنوان بیو اندیکاتور استعدادیابی گردید.