محمد فاریابی

یکی از مهمترین عوامل تخریب کننده کیفیت آب در مناطق خشک، شوری آب زیرزمینی است. دشت فاریاب در جنوب استان کرمان قرار گرفته است. این دشت بصورت یک دشت بین کوهی است که شیب توپوگرافی به سمت مرکز آن است. این شرایط باعث شده تا با گذشت زمان رسوبات دانه ریز حاصل از فرسایش سازندهای محصور کننده دشت در مرکز آن تجمع یابند. در این تحقیق شوری آب زیرزمینی بررسی شده است. به این منظور از داده-های مختلفی شامل لوگ حفاری چاه ها، نتایج مطالعات ژئوفیزیک، داده های سطح آب و کیفیت شیمیایی آب زیرزمینی استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که کاهش تغذیه طبیعی آبخوان در نتیجه خشکسالی و افزایش برداشت از چاه های بهره برداری منجر به افت سطح آب زیرزمینی و حرکت جبهه آب شور از مرکز دشت به سایر بخش ها شده است. مدل مفهومی توسعه شوری در آبخوان نیز با توجه به نتایج این تحقیق تهیه شده است.