محمد فاریابی

دشت کرمان- باغین به دلیل قرار گرفتن در هسته مرکزی استان کرمان و افزایش جمعیت از یک طرف و وجود خشکسالی ها در سال های اخیر از طرف دیگر باعث وابسته شدن این منطقه به منابع آب زیرزمینی شده است. هدف از این پژوهش بررسی روند کمیت منابع آب زیرزمینی طی دوره 15 ساله( 1381-95) در دشت کرمان- باغین است. برای این منظور از داده های چاه های مشاهده ای که به سه دوره زمانی 5 ساله تقسیم شد استفاده گردید. جهت بررسی روند افت آب زیرزمینی، هیدروگراف های واحد برای هر دوره زمانی 5 ساله ترسیم شد. همچنین برای بررسی مکانی بیشترین و کمترین سطح تغییرات افت، پهنه بندی افت آب زیرزمینی برای هر دوره زمانی 5 ساله انجام گرفت. سپس با رویهم گذاری نقشه های این سه دوره با یکدیگر بیشترین و کمترین سطح تغییرات مقدار افت آب زیرزمینی در دشت مورد مطالعه مشخص گردید. نتایج حاصل از هیدروگراف های واحد نشان می دهد، دوره دوم با 85 / 3 متر افت، بیشترین مقدار افت آب زیرزمینی را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج حاصل از پهنه بندی نشان می دهد که مجموع مساحت- های طبقاتی که نشان دهنده تغییرات افزایش مقدار افت در دوره دوم نسبت به دوره اول هستند بیشتر از مجموع مساحت های طبقاتی است که دارای تغییرات افزایش مقدار افت در دوره سوم نسبت به دوره دوم است. به طورکلی می توان گفت افت آب زیرزمینی در دوره دوم نسبت به دوره اول نشان دهنده روند افزایشی (روند منفی) است و همچنین افت آب زیرزمینی در دوره سوم نسبت به دوره دوم روندکاهشی (روندمثبت) را نشان می دهد.