اعظم خسروی مشیزی

شناخت روابط خاک و پوشش گیاهی نقش مهمی در موفقیت برنامه‎ ‎های عملیاتی تثبیت و احیاء خاکهای شنی دارد. اگر ‏چه گیاهان بوته ای در مناطق خشک به نحــو مطلوبی میکروکلیمای اطراف خود را تغییر میدهند اما پتانسیل آنها در بهبود ‏ویژگی های خاکهای شنی متفاوت است. هدف این مطالعه شناخت پتانسیل گونه اسکنیبل بر تثبیت خاکهای شنی در استان ‏کرمان است. بنابراین میزان نگهداشت خاک، بافت، مواد آلی خاک و لاشبرگ در زیر گونه اسکنبیل و شاهد بررسی شد. ‏نتایج نشان داد که گونه اسکنیبل تاثیر معنی داری بر بافت خاک نداشته است اما بطور معنی داری مواد آلی خاک، نگهداشت ‏خاک و لاشبرگ را افزایش داده است (05/0‏p<‎‏). آنالیز همبستگی پیرسون همچنین نشان داد که ارتفاع و مساحت تاج ‏پوشش گونه اسکنبیل رابطه معنی داری با بافت خاک ندارد (05/0‏p<‎‏)، اما بین ارتفاع و سطح تاج پوشش گونه اسکنبیل با ‏مواد آلی و نگهداشت خاک و لاشبرگ رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (05/0‏p<‎‏)‏‎.‎‏ بطور کلی گونه اسکنبیل یک گونه ‏بومی مناسب برای ارتقا عملکرد اکوسیستم های تپه های شنی در منطقه است که می تواند در برنامه های احیا و توسعه ‏توسط مدیران مورد توجه قرار گیرد. ‏