اعظم خسروی مشیزی

به منظور کاهش دی اکسیدکربن اتمسفری و ایجاد تعادل در محتوای گازهای گلخانهای، کربن باید جذب و در فرمهای گوناگون ترسیب شود.اکوسیستمهای مرتعی به دلیل دربرداشتن بخش قابل توجهی از اراضی جهان، پتانسیل بالایی در ترسیب کربن دارند. این مطالعه به بررسی پتانسیل ترسیب بیوماس هوایی و زیرزمین درمنه دشتی و درمنه کوهی می پردازد. متر برآورد شد. سپس بیوماس هوایی و نمونهبرداری به روش تصادفی- سیستماتیک انجام و تراکم گونهها در پلاتهای 1 ×1 زیرزمینی 20 پایه از گونهها برداشت شد. پس از تعیین میانگین وزن خشک بیوماس هوایی و زیرزمینی گونههای برداشت شده از منطقه، مقدار کربن آلی در قسمت هوایی و زیرزمینی گونهها بدست آمد. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس بیانگر تاثیر نتایج همچنین نشان دادند درمنه کوهی نسبت بهمعنیدار اندامها و گونهها بر میزان کربن ذخیره شدهاست(p<0.05 ) درمنه دشتی در ذخیره کربن بیوماس هوایی موفقتر است، اما از نظر کربن ذخیره شده در بیوماس زیرزمینی بین دو گونه اختلاف معنیداری مشاهده نشد.