الهام رفیعی ساردوئی

زمین لغزش یکی از روی­دادهای طبیعی مهم است که هر ساله موجب زیان­های مالی و تخریب اندوخته های طبیعی می­شود. منطقه ی رابُر در سرآب آبخیز هلیل رود به دلیل بودنِ سازندهای با خاک رُس در آن آماده ی زمین لغزش است، و این موجب وارد شدن اندازه های زیادی از مواد معلق به سد صفا در منطقه ی رابُر شده است. هدف از این پژوهش پهنه­بندی این روی­داد زیست محیطی با مدل­های شبکه ی عصبی پیچشی، تابع شاهد قطعی، و ماشین بردار پشتیبان در رابُر است. عامل­های ارتفاع، شیب، فاصله از گسل، زمین­شناسی، کاربری زمین، نوع خاک، پوشش گیاهی، فاصله از رود، و بارندگی به کار برده شد. نقشه ی پراکنش زمین­لغزش­ها در جایگاه متغیر وابسته با داده­های سازمان زمین­شناسی و بازدیدهای میدانی با بهره گیری از جی پی اس تهیه شد. از 70 زمین لغزش، 49 زمین لغزش (70%) برای شبیه­سازی و 21 زمین لغزش (30%) برای اعتبارسنجی مدل به کار برده شد. نتیجه ی اعتبارسنجی مدل­ها با منحنی ROC نشان داد که اندازه های سطح زیر منحنی برای مدل­های شبکه ی عصبی پیچشی، ماشین بردار پشتیبان، و تابع شاهد قطعی به­ ترتیب 0/987، 0/958 و 0/899 است. به طور کلی، نتیجه ها هم خوانی رضایت بخشی میان داده­های زمین لغزش در منطقه و نقشه­های حساسیت زمین لغزش نشان داد، و کارکرد مدل یادگیری عمیق شبکه ی عصبی پیچشی بیش تر از دو مدل دیگر بود. نقشه ی حساسیت زمین لغزش در چهار رده با حساسیت کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد رده ­بندی شد. بر پایه ی نتیجه ی خروجی هر سه مدل بخش­های مرکزی، جنوب شرقی و جنوب غربی منطقه در خطر زیاد و خیلی زیاد زمین­لغزش است. انجام طرح­های مناسب مانند دیوارهای حائل، جلوگیری از نفوذ آب، زه کشی مناسب، و کاشت پوشش گیاهی متناسب با محیط در دامنه­های آماده ی لغزش ممکن است برای جلوگیری از این روی­داد و مهار آن مناسب باشد.