الهام رفیعی ساردوئی

اقلیم یک عامل مهم زیست محیطی است که تغییرات آن مهمترین تهدید برای توسعه پایدار است. تغییرات اقلیمی که عمدتا ناشی از فعالیت های انسانی است، در دهه های اخیر منجر به تغییر در بخش های مختلف اکوسیستم شده است. مدل های گردش کلی، توسط آژانس های اقلیمی به منظور پیش بینی تغییرات اقلیمی آینده، به کار گرفته می شوند. در این پژوهش، مدل ریزمقیاس نمائی آماری SDSM، به منظور پیش بینی پارامترهای بارش و دما در ایستگاه های سینوپتیک بابلسر و قراخیل در استان مازندران براساس سناریوهای تغییراقلیم مدل گردش کلیCanESM2، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج ارزیابی دقت مدل SDSM در شبیه سازی بارش بر اساس شاخص R2، RMSE، MAE، NSE در ایستگاه بابلسر و قراخیل در مرحله صحت سنجی نشان داد که انطباق زیادی بین مقادیر شبیه سازی شده و دوره پایه وجود داشته است. مقایسه مقادیر پیش بینی شده بارش و دما تحت سناریو RCP2.6 و RCP4.5 و RCP8 در سه دوره 2039-2068،2018-2038 و 2100-2069 با دوره پایه (2005-1987)، در هر دو ایستگاه بابلسر و قراخیل نشان دهنده کاهش بارش متوسط سالانه و افزایش دمای متوسط سالانه تحت هر سه سناریوRCP در هر سه دوره آتی نسبت به دوره پایه می باشد، به طوری که در دوره 2100-2069، تحت سناریو RCP 8.5 (بدبینانه)، در ایستگاه بابلسر و قراخیل، بارش متوسط سالانه به ترتیب به میزان 51.7 و 34.7 درصد بیشترین کاهش و دمای متوسط سالانه به ترتیب به میزان 3.44 و 3.86 درجه سانتی گراد بیشترین افزایش را نسبت به دوره پایه نشان داده است.