اعظم سیدی

در پژوهش حاضر به بررسی تفاوت های مورفولوژیکی و بیوشیمایی میوه هشت رقم نارنگی (اورلاندو تانجلو، وکیوا، دنسی، هانی، کارا، ویلینگ، فرمنت و فیرچاید) پرداخته شده است. همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی و رنگیزه های کلروفیلی و کاروتنوئیدی آبمیوه در شش رقم (اورلاندو تانجلو، وکیوا، دنسی، هانی، کارا و ویلینگ) مورد ارزیابی قرار گرفته است. آزمایش به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که ارقام تاثیر معنی داری بر تمامی ویژگی های مورد ارزیابی داشتند. رقم کارا دارای وزن، طول، قطر و حجم میوه بیشتر و رقم فرمنت دارای شاخص شکل بهتری نسبت به سایر رقم ها بود. رقم وکیوا در مقایسه با سایر رقم ها، دارای بیشترین میزان ویتامین ث، ظرفیت آنتی اکسیدانی، شاخص طعم، pH و ضخامت پوست بود و اسیدیته قابل تیتراسیون کمتری نسبت به سایر رقم ها داشت. میزان ویتامین ث در رقم وکیوا %74/82 بیشتر از رقم هانی بود. بیشترین میزان مواد جامد محلول مربوط به رقم ویلینگ بود که تفاوت معنی داری با رقم وکیوا نداشت. بنابراین رقم وکیوا به دلیل داشتن بالاترین میزان ویتامین ث (04/117 میلی گرم آسکوربیک اسید در 100 میلی لیتر آب میوه)، ظرفیت آنتی اکسیدانی (%62/45) و شاخص طعم، کیفیت تغذیه ای بهتر و به دلیل داشتن پوست ضخیم تر از کیفیت حمل و نقل بهتری نسبت به سایر رقم ها برخوردار بود. رقم کارا و فرمنت به ترتیب با داشتن میوه های درشت تر و پهن تر، کیفیت ظاهری بهتری و بازارپسندتری نسبت به سایر ارقام داشتند. اگر چه رقم هانی به دلیل داشتن کوچکترین اندازه میوه و کمترین میزان ویتامین ث به ترتیب از کیفیت ظاهری و ارزش غذایی کمتری جهت تازه خوری برخوردار بود اما به دلیل داشتن بیشترین رنگیزه های کاروتنوئیدی، از کیفیت ظاهری آب میوه بالاتری برخوردار بوده و می تواند جهت فرآوری در صنعت آبمیوه توصیه شود.