علی شهدادی

در پژوهش حاضر، با اتکا به دو مفهوم محصول گردشگری و بوم‏گردی جامعه‏بنیاد، ظرفیت های محلی روستای بنگلایان در دهستان سیاهو بخش فین از توابع شهرستان بندرعباس به‏منظور ایجاد امکان عرضۀ بوم‏گردی برای گردشگران سنجیده شد. پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی و نیز ماهیت داده‏های آن کمی– کیفی بود. داده‏های مورد نیاز برای محاسبۀ شاخص‏ها در دو بعد مطالعات میدانی از طریق پرسشنامه (359 نفر از گردشگران و 15 نفر از نخبگان و کارشناسان) و آمار و اطلاعات اخذ شده از سازمان‏های مرتبط گردآوری شدند. تعیین حجم نمونه برای گردشگران از طریق رابطة کوکران و روش نمونه‏گیری تصادفی صورت گرفت و در مورد پرسشنامۀ کارشناسان و نخبگان نیز حجم نمونه بر اساس نظر پرسش‏گر و به روش نمونه‏گیری گلوله‏برفی تعیین شد. همچنین، پایایی پرسشنامه‏ها با روش ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. نتایج پژوهش نشان داد که روستای بنگلایان از نظر جاذبه های گردشگری و وضعیت اجتماعی از ظرفیت های مناسب برای توسعۀ بوم گردی برخورار است، اما بر اثر فقدان تأسیسات، امکانات و خدمات و همچنین، ضعف عناصر سـازمانی و نهادی، این منطقه دارای ضریب نفوذ، ضریب ماندگاری و ضریب تراکم گردشگری پایین است.