کرامت نژاد افضلی

بحران ریزگردها را می توان بعنوان تهدیدی برای امنیت زیست محیطی و ملی قلمداد کرد. کاهش ریزشهای جوی، خشکسالی، وزش بادهای شدید، حساس بودن خاک به فرسایش باد ی از جمله عوامل طبیعی هستند که ریزگردها را در اتمسفر پراکنده می کنند. استفاده بی رویه از منابع آبی، تخریب مراتع و جنگ لها ، احدا ث سد منجر به تولید ریزگردها می گردد. در سا ل ها ی اخیر، بحرا ن ناشی از ورود ریزگردها در جنوب کرمان یکی از ملموسترین حوادث طبیعی- انسانی مؤثر در زندگی روزمره شهروندان و همچنین اقتصاد این منطقه بوده است. در حال حاضر مهمترین کانونهای تولید ریزگردها برای جنوب کرمان، تالاب جازموریان، تالاب های خشکیده استان سیستان و بلوچستان وکانونهایی درکشور افغانستان می باشد. تالاب جازموریان در گذشته نه چندان دور دارای مرغزار و چمنزارهای طبیعی بوده ولی خشکسالی، برداشت بی رویه از سفره های آب های زیرزمینی، شور شدن آب های سطحی و زیرزمینی، بستن سد بر روی رودخانه های منتهی به آن این تالاب را در مدت زمان کوتاهی به یکی از کانون های اصلی تولید ریزگردها تبدیل نموده است. اگر روند خشک شدن رودخانه همین طور ادامه داشته باشد و حق آبه تالاب به آن اختصاص پیدا ننماید، در آینده نه چندان دور تالاب جازموریان نیز می تواند به عنوان منشاء اصلی تولید ریزگردهای استا ن ها ی دیگر هم تبدیل شود.