محمد نادریان فر

به منظور تعیین بهترین رابطه میان بارش با ویژگی های جغرافیایی و توپوگرافی در حوضه آبریز نیشابور در دوره های زمانی فصلی و سالانه، متغیرهای توپوگرافی و جغرافیایی شامل ارتفاع، عرض جغرافیایی، طول جغرافیایی، فاصله تا رشته کوه بینالود، ارتفاع متوسط، شیب و متغیرهای توپوگرافیک دیگری مورد بررسی قرارگرفته اند. در این مطالعه از آمار و اطلاعات 29 ایستگاه در سطح حوزه آبریز نیشابور استفاده شد و بارندگی متوسط سالانه و فصلی محاسبه شد. سپس با استفاده از تست گاما بهترین ورودی برای مدل سازی انتخاب شد. به منظور انتخاب بهترین ترکیب پارامترهای ورودی از روش الگوریتم ژنتیک (Genetic algorithm) استفاده شد و مشخص شد که پارامترهای X (طول جغرافیایی)، Y (عرض جغرافیایی)، hbinalod (فاصله از رشته کوه بینالود)، توپوگرافی در جهت N (شمال)، NE (شمال شرقی)، E (شرق)، S (جنوب) و حاصل ضرب ارتفاع در فاصله تا مانع کوهستانی 200 متری در جهت SE (جنوب شرقی)، S (جنوب) و NW (شمال غربی) پارامترهایی هستند که بیشترین تأثیر را روی خروجی (بارندگی متوسط سالانه) دارند. با ترکیب در ورودی های مذکور کمترین مقدار گاما و خطای استاندار به ترتیب 0000063/0 و 0292/0 به دست آمد. این نتایج برای متوسط بهار نشان داد که پارامترهای h، X، hbinalod، N، NE، E، S،200N، 200NE، 200E، 200SE، 200S، 200W و 200 NW بیشترین تأثیر را دارند، که در این حالت مقدار آماره های گاما و خطای استاندارد به ترتیب 0000053/0 و 023/0 به دست آمد که دارای مقادیر نزدیکی در حالتی که خروجی بارندگی متوسط باشد دارد. لذا با استفاده از تست گاما می توان بهترین پارامترهای ورودی را برای مدل سازی بارش پیدا کرد.