مهدی دهرامی

تنازع یکی از مباحث علم دستور است که براساس آن بخشی از جمله همزمان چند نقش مختلف نحوی می گیرد. هدف این مقاله تعیین و بررسی نقش های زیباشناختی این تمهید زبانی در شعر است. هنگام ایجاد تنازع در شعر، شاعر ساختار جمله را به گونه تنظیم می کند که واژگان، ترکیبات و جملات مختلفی متنازع فیه را برای تکمیل ساختار نحوی خود ، به سمت خود جذب می کنند و به تعبیری برای تصاحب آن به نزاع می پردازند. این خصوصیت موجب ساخت خلاقیت های هنری مختلفی در شعر می شود و جملات و بخش های مختلف شعر را مانند لولا به هم متصل می سازد و عمق و ژرفا به آنها می بخشد. ایجاد ابهام و چندمعنایی، انسجام، ساخت زبان خاص شعری و رعایت ایجاز و دوری از اطناب از جمله کارکردهای هنری تنازع در شعر محسوب می شود . شاعر در بیشتر مواقع آگاهانه از تنازع بهره می برد تا بتواند زبان شعری خود را برجسته و بلیغ تر سازد.