مهدی دهرامی

یکی از راههای درک و شناخت عمیق و دقیق متون، بررسی ارتباط و تعامل بین آنهاست، زیرا مولفان مستقیم یا غیر مستقیم تحت تاثیر آثار دیگر هستند. بینامتنیت یکی از رویکردهای خوانش متن در ارتباط با متون دیگر است و تاثیری را که متن های پیشین در خلق آثار پسین می گذارد مورد مطالعه قرار می دهد. بر اساس این نظریه ، هر متنی برخاسته و شکل یافته از متون پیش از خود است . به تعبیردیگر ، بینامتنیت تعامل و گفتگوی بین آثار و هنرمندان را تشریح می کند . معنایی که ما از یک متن در می یابیم در واقع پیگیری سرنخ هایی از شبکه روابط معنایی متون گذشته و معاصر است . در این راستا اندیشه های یکسان هنرمندان، واقعیت های اجتماعی و سیاسی ، فرهنگ همگانی و مردمی جامعه ، سنت های رایج یک ژانر ادبی و . . . در پر رنگ کردن این ارتباط ها تاثیر گذار است . ابوالقاسم لاهوتی و فرخی یزدی از جمله شاعرانی هستند که آثار آنها دارای ارتباطی بنیادین و اساسی با یکدیگر است و این ارتباط تا حد زیادی ریشه در محیط اجتماعی سیاسی یکسان ، اندیشه ها و عقاید حزبی و پشتوانه فرهنگی مشترک این دو شاعر بزرگ دارد . در آرمان شهری که هر دو شاعر به دنبال آن هستند تشابهات بسیار نزدیکی وجود دارد . داشتن کشوری مبتنی بر عدالت ، آزادی ، ظلم ستیزی ، روشنفکری و . . . آرزوی هر دو شاعر است . در این مقاله سعی بر این است که با روش تطبیقی – توصیفی ، به بررسی کوتاهی از ارتباط بینامتنی این دو شاعر پرداخته شود.