مهرانگیز جوکار

سرمایه گذاری مجدد در بخش کشاورزی در جریان بحران قیمت مواد غذایی تشدید یافت که این اتفاق امری ضروری در جهت احقاق حق دسترسی به غذا می باشد (توضیح مترجم: حق دسترسی به غذا یکی از موارد حقوق بشر است که در اعلامیه حقوق بشر در بند 25 گنجانده شده است). در مورد اهمیت لزوم سرمایه گذاری مجدد در چارچوب بحران های اکولوژیک، غذایی و انرژی، چگونگی انجام سرمایه گذاری بسیار مهم تر از مقدار آن است. این نوشتار سعی بر آن دارد که نشان دهد چگونه اگرواکولوژی، که کاربرد علم اکولوژی در نظام های کشاورزی است، می تواند باعث توسعه مدل هایی بسیار پربازده و پایدار در زمینه ی تولید گردیده و قابلیت زیادی برای رفع یا کاهش فقر روستایی داراست و درنتیجه بتواند در راستای احقاق حق دسترسی به غذا نقش مهمی را ایفا کنند. بر اساس مرور منابعی که در پنج سال گذشته منتشرشده است، این مطالعه نشان می دهد که چگونه اگرواکولوژی می تواند به اقشار آسیب پذیرتر در کشورها و محیط های مختلف کمک کند. همچنین، دانش اگرواکولوژی می تواند با افزایش تولید محصول، مکمل روش های سنتی نظیر اصلاح نباتات بوده و در توسعه اقتصادی نقشی مثبت ایفاء نماید. البته سیاست های دولتی مناسب می تواند بستر مناسبی برای تولیدات پایدار کشاورزی ایجاد کند. این سیاست ها باید در جهت به کارگیری کالاهای عمومی در مصارف عمومی باشد و نه صرفاً تأمین یارانه مستقیم. همچنین این سیاست ها باید به گونه ای باشد که در توسعه علم و دانش سرمایه گذاری شود و البته به صورت سازمان های اجتماعی که مروج مشارکت عمومی هستند مثل کلاس های ترویج کشاورزی و شبکه های ابتکاری جنبش کشاورزان انجام گیرد.