مهرانگیز جوکار

تعیین تاریخ کاشت برای مناطق مختلف جهت استفاده از پتانسیل هر منطقه از اهمیت ویژه ای در برنامه ریزی و مدیریت های ‏زراعی برخوردار است. جهت تعیین مناسب ترین ژنوتیپ و تاریخ کاشت بادام زمینی در اقلیم نیمه گرمسیری منطقه رودبار جنوب، ‏آزمایشی بر مبنای کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال زراعی 1395 -1394 اجرا ‏گردید. تاریخ کاشت در چهار سطح: 10 اسفند ماه، 1 فروردین ماه، 20 فروردین ماه و 10 اردیبهشت ماه به عنوان فاکتور اصلی و ‏نیز ارقام بادام زمینی به عنوان فاکتور فرعی و در چهار سطح: گلی، گرگانی، مصری و عراقی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان ‏داد ماده خشک در مراحل رویشی، گلدهی، نیام دهی و برداشت تحت تاثیر تاریخ کشت اختلاف معنی داری ‏‎(P<0.05)‎‏ داشتند و ‏اولین تاریخ کاشت (10 اسفند ماه) از نظر صفات مورد بررسی برتر بود. ژنوتیپ های مورد بررسی نیز از نظر صفات ذکر شده با ‏یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. نتایج مقایسه میانگین های مربوط به اثر متقابل تاریخ کاشت و ژنوتیپ نشان داد که بیشترین ‏ماده خشک در مراحل رویشی، نیام دهی و برداشت (به ترتیب با 9/22، 3/145 و 6284 گرم درتک بوته) در تاریخ کاشت اول (10 ‏اسفند ماه) به ژنوتیپ گلی و کمترین میزان (به ترتیب با 4/5، 43 و 1/82 گرم درتک بوته) در تاریخ کاشت چهارم ( 10 ‏اردیبهشت ماه) به ژنوتیپ عراقی اختصاص یافت. حداکثر ماده خشک مرحله گلدهی با میانگین 7/85 گرم درتک بوته در تاریخ ‏کاشت 10 اسفند ماه مربوط به ژنوتیپ گلی و حداقل میزان با میانگین 4/28 گرم درتک بوته در تاریخ کاشت 10 اردیبهشت ماه ‏متعلق به ژنوتیپ های گرگانی و عراقی به دست آمد. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که تاریخ کاشت 10 اسفند ماه و ژنوتیپ ‏گلی به ترتیب به عنوان بهترین تاریخ کاشت و رقم برای منطقه رودبار جنوب و مناطق آب و هوایی مشابه آن می تواند باشد‎.‎