مهرانگیز جوکار

این مقاله مروری به بررسی تاثیر زیست فناوری بر امنیت غذایی می پردازد. زیست فناوری (بیوتکنولوژی) شامل هر گونه فن و روشی است که از موجودات زنده یا بخش هایی از آنها استفاده می کند تا فرآورده هایی را تولید، اصلاح و یا تغییر دهد و به بهینه سازی گیاهان و جانوران بپردازد. زیست فناوری یک ابزار است و تنها وسیله برای حل مشکلات خاص نیست و الزاما وسیله بهتری از روش های مرسوم نمی باشد. با این وجود، امروزه تحقیقات زیست فناوری در حال ایجاد فرآورده های جدیدی است که می توانند راه حل های بهتری برای مشکلات کشاورزی سابق باشند. تولید غذای آسان تر و با کیفیت بیشتر و استفاده از کشاورزی برای تامین نیازهای غیرغذایی نظیر فیبر، سوخت وسایر فرآورده ها حائز اهمیت است. امنیت غذایی، دسترسی پیوسته ی همه ی افراد به غذای کافی، سالم و مغذی برای بهره مند شدن از یک زندگی سالم و پویا، تعریف می شود. بنابراین امنیت غذایی دیگر صرفاً به معنی بهره مندی از غذای کافی نیست، بلکه مواد غذایی باید سالم نیز باشند. لذا به منظور جلوگیری از مواجهه با چالش کمبود غذا و تامین امنیت غذایی، استفاده از روش های مهندسی ژنتیک، ایجاد موجودات تراریخته و گیاهان تراریخته افزایش و سطح کاشت آنها در کشورهای مختلف جهان رشد و توسعه یافته است.