مهرانگیز جوکار

این پژوهش به منظور بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و برخی شاخص های ارزیابی کشت مخلوط زوفا و اسفرزه و تعیین بهترین نسبت کشت مخلوط این دو گونه انجام شد. مواد و روش ها: آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار در سال زراعی 97-1396 در مزرعه پژوهشی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه جیرفت اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل 20% اسفرزه+ 100 % زوفا ، 40 % اسفرزه+ 100 % زوفا، 60% اسفرزه+ 100 % زوفا، 80% اسفرزه+ 100 % زوفا، 100% اسفرزه+ 100 % زوفا و کشت خالص دو گونه بود. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، عملکرد زیست توده و عملکرداسانس گیاه زوفا و ارتفاع بوته، تعداد سنبله در بوته، وزن صددانه، عملکرد دانه، عملکرد زیست توده و شاخص برداشت گیاه اسفرزه بود. برای ارزیابی کارایی و سودمندی کشت مخلوط نسبت به کشت خالص از شاخص نسبت برابری زمین (LER) و شاخص بهره وری سیستم (SPI) استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمایش نشان داد کلیه ی صفات مورد بررسی به استثنای عملکرد زیست توده زوفا به طور معنی داری تحت تأثیر نسبت های مختلف کشت مخلوط قرار گرفتند. بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک اسفرزه به ترتیب 3/3393 و 6/4286 کیلوگرم در هکتار در کشت خالص حاصل شد. بیشترین عملکرد اسانس از کشت خالص زوفا حاصل شد که با نسبت کشت 100 % زوفا + 20 % اسفرزه اختلاف معنی داری نداشت (161773 و 135842 گرم در هکتار). حداکثر نسبت برابری زمین (41/1) و شاخص بهره وری (21998) در تیمار 100 % زوفا + 80 % اسفرزه به دست آمد. نتیجه گیری کلی: نسبت برابری زمین در همه تیمارهای کشت مخلوط بزرگتر از یک به دست آمد که نشان دهنده برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص می باشد. بر اساس نتایج حاصله، تیمار 100 % زوفا + 80 % اسفرزه به عنوان بهترین الگوی کشت در منطقه پیشنهاد می گردد.