امید علی اسماعیلی پور

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیتهای خونی و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی در شرایط دمایی بالا انجام شد. در این آزمایش از 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن 6±45 گرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارتند از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه + 75/0 درصد پودر میوه عناب، 3- جیره پایه + 75/0 درصد پودر میوه سنجد و 4- جیره پایه + ترکیب پودر میوه عناب و سنجد ( 75/0 درصد از هر یک). آب و خوراک به صورت آزاد در دسترس پرندگان قرار گرفت. در 25 روزگی با شروع تنش گرمایی، جوجه ها روزانه هشت ساعت از ساعت نه تا 17 در دمای 2±34 درجه ‏سانتی‏گراد قرار گرفتند. در 42 روزگی، یک قطعه جوجه از هر واحد آزمایشی که از نظر وزنی نزدیک به میانگین وزن آن واحد آزمایش بود، به منظور توزین لاشه و اندامهای داخلی و همچنین بررسی کیفیت گوشت انتخاب و ذبح شد. اثر تیمارها بر صفات عملکردی معنی دار نبود (P≥0.05). همچنین وزن نسبی لاشه و اندام های داخلی به جز کبد، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (P≥0.05). کمترین وزن نسبی کبد در گروه شاهد مشاهده گردید، در سایر گروه ها بهبود در وزن نسبی کبد مشاهده شد. میزان گلوکز و گلوتاتیون پراکسیداز در بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری نشان داد (P≤0.05). بیشترین میزان گلوکز و کمترین میزان گلوتاتیون پراکسیداز در گروه شاهد بدست آمد. تفاوت معنی داری در تعداد سلول های خونی نیز مشاهده نگردید (P≥0.05) در بین شاخص های کیفت گوشت میزان افت خونابه و pH تفاوت معنی دار بود (P≤0.05). بیشترین افت خونابه در گروه شاهد و کمترین آن در تیمارهای عناب و عناب به همراه سنجد بدست آمد. در تیمارهای شاهد و سنجد کمترین و در تیمار عناب بیشترین میزان pH بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده، استفاده از این سطوح عناب و سنجد به منظور کاهش اثرات تنش گرمایی در دوره پایانی جوجه های گوشتی مناسب نمی باشد.