ارسلان برازنده

در این پژوهش از رکوردهای زندهمانی شمار 3055رأس بزغاله، مربوط به گلۀ ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد بز کرکی راینی واقع در شهرستان بافت، گردآوریشده طی سالهای 1372-1386استفاده شد. دادهها با مدلهای خطی و نسبت خطر با تابع ویبال تجزیه شدند. این مدلها شامل اثرگذاریهای عاملهای ثابت سال، ماه تولد، جنس، نوع تولد، سن مادر و متغیر کمکی وزن تولد بهصورت درجه دوم و اثرگذاریهای تصادفی ژنتیکی افزایشی مستقیم، ژنتیکی افزایشی مادری، محیط دائمی مادری و باقیمانده بودند. فراسنجههای ژنتیکی از روش بیشینه درستنمایی محدودشده با و بدون اثرگذاریهای مادری و مدل پدری برآورد شد. وراثتپذیری مستقیم میزان زندهمانی ناشی از مدلهای مختلف خطی در حد پایین ( 0/01تا )0/06برآورد شد. وراثتپذیریهای مستقیم در مقیاس لگاریتمی، مقیـاس اولیه و وراثتپذیری مؤثر نسبت خطر بهدستآمده از مدل پدری و دارای تابع ویبال در مقایسه با مدل خطی، بیشتر و در حد متوسط تا بالا ( 0/17تا )0/70بودند. برآوردهای میانگین بیانگر این است که عاملهای مختلف ژنتیکی و غیر ژنتیکی بر زندهمانی تأثیرگذار است. لذا، برای بهبود این صفات میبایست در کنار شرایط مدیریتی مطلوب، اصلاح ژنتیکی نیز انجام گیرد.