ارسلان برازنده

در این مطالعه از رکوردهای طول عمر 772رأس میش داشـتی ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند کرمانی واقع در شهرستان شهربابک استان کرمان که طی سالهای 1368تا 1387جمعآوری شده بودند، استفاده شد. توزیع فراوانی علل حذف و تابع توزیع زندهمانی میشها با استفاده از نرم افزار Rپیش بینی شد. همچنین، از مدل ویبال و نرم افزار Matvecبرای پیشبینی اجزای واریانس و فراسنجههای ژنتیکی صفت طول عمر به عنوان بقاء،اسـتفاده شـد. متوسط طول عمر تولیدی میشها در این مطالعه 4/72سال به دست آمد که بهطور متوسط 3/4بره در طول عمر خود داشتهاند. بیماری بالاترین علت حذف میشها ) 53درصد( را به خود اختصاص داد. پس از بیماری به ترتیب پیری، مشکلات باروری، تولید پایین شیر، مشکلات پستانی، کشتار آزمایشی، حادثه فیزیکی و در آخر تیپ نامناسب ) 0/5درصد( بیشترین درصد حذف میشها را شامل شدند. با افزایش سن احتمال شرطی تلفات روند افزایشی را نشان داد، ولی برعکس آن میزان زندهمانی تجمعی روند کاهشی نشان داد. نسبت خطر مرگ تا سن چهار سالگی به طور جزئی، ولی بعد از آن به شدت افزایش نشان داد. وراثتپذیریها در مقیاس لگاریتمی، مقیــاس اولیـه و وراثـتپـذیری مـوثر نسبت خطر حاصل شده از مدل پدری و دارای تــابع ویبــال در حــد کم به بــالا ) 0/002تا (0/145پیش بینی شدند. نتایج حاصله بیانگر آن است که جهت افزایش طول عمر و زنده مانی میشها باید علاوه بر بهبود شرایط محیطی و بهداشتی و تصمیمات مدیریتی و کاربردی به اصلاح ژنتیکی نیز اهتمام ورزید.