ارسلان فاریابی

منحنی مشخصه رطوبتی خاک اهمیت فراوانی در پژوهش های آب و خاک مانند آبیاری و زهکشی ، حفاظت خاک و انتقال املاح دارد. از آنجا که اندازه گیری مستقیم این ویژگی از خاک، وقت گیر و هزینه بر است، می توان با برآورد نقاط منحنی مشخصه رطوبتی با استفاده از توابع انتقالی و ویژگی های زود یافت خاک، در زمان و هزینه ها صرفه‏جویی کرد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی و مقایسه توابع انتقالی استواری-بیگی (1392) و قنبریان-میلان (2010) که هر دو از یک بانک اطلاعاتی یکسان (UNSODA) استخراج شده اند، در برآورد 8 نقطه از منحنی مشخصه رطوبتی می باشد. برای این منظور، از داده های 119 نمونه خاک های بانک اطلاعات خاک HYPRES استفاده شد. نتایج نشان که توابع استواری-بیگی (1392) در مکش های کم، کارآیی خوب و مشابه با توابع قنبریان-میلان (2010) دارد. در مکش های زیاد و نزدیک به نقطه پژمردگی دائم، توابع استواری-بیگی (1392) که از بعد فرکتال اجزای بافت خاک به عنوان متغیر مستقل ورودی استفاده می کنند، کارآیی بیشتری نسبت به توابع قنبریان-میلان (2010) دارند. در برخی از مکش ها نیز هر دو تابع استواری-بیگی (1392) و قنبریان-میلان (2010) کارآیی مناسبی در برآورد رطوبت خاک نداشتند. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که استفاده از توابع استواری-بیگی (1392) (با یک پارامتر ورودی، بعد فرکتال) در تخمین نقاط منحنی رطوبتی کارآیی مشابه و گاهی بهتر نسبت به توابع قنبریان-میلان (2010) (با تعداد زیاد متغیرهای ورودی) دارد.