ارسلان فاریابی

در صنعت آبزی پروری، پساب مزارع پرورش ماهی معمولاً به رودخانه ها تخلیه می شود که هم یک چالش زیست محیطی و هم یک فرصت کشاورزی است. تلفیق آبزی پروری با سیستم های کشاورزی به عنوان روشی برای افزایش تولید غذا، محافظت از محیط زیست و بالا بردن امنیت غذایی شناخته شده است. پسماند اصلی موجود در پساب پرورش ماهی، مدفوع ماهی و مابقی غذای خورده نشده آنها است که غنی از فسفر و ازت می باشد که پتانسیل زیادی برای تغییر وضعیت تغذیه ای آب دارد. به منظور بررسی این موضوع، پژوهشی در مزرعه پرورش ماهی آبیدر (واقع در استان کردستان) انجام شد و از دو کیفیت مختلف برای آب ورودی به مزرعه پرورش ماهی استفاده شد. نتایج نشان داد که غلظت فسفات و نیترات که مواد مغذی از نظر کشاورزی محسوب می شود در پساب خروجی به طور معنی داری (در سطح 1 درصد) بیشتر از آب های ورودی بود. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که پساب طرح های پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان پتانسیل خوبی از نظر تغذیه گیاه دارد و در میان منابع آب نامتعارف برای آبیاری مزارع و باغات می تواند به عنوان یک منبع بسیار مناسب استفاده گردد که نسبت به سایر پساب ها هم از کیفیت مناسب و بهتری برخوردار است و هم از نظر آلودگی محیط زیست و سمیت عناصر در جایگاه بسیار بهتری قرار دارد.