مهدی وزینی افضل

یکی از مهمترین سفرنامه هایی که در نیمه دوم قرن یازدهم هجری/ قرن هفدهم میلادی، در جهان اسلام نوشته شده، سـیاحتنامۀ اولیاء چلبی (1020-1093هـ.ق/1611-1682م)، سیاح اهل عثمانی و ملقب به ابن بطوطه ترک ها است. اولیاء در طی بیش از چهل سال مسافرت در سرزمین های قلمرو دولت عـثمانی و برخی مناطق خارج از سلطه آن، مشاهدات خود را در سیاحتنامه ای ده جلدی ثبت و ضبط کرده است. برخی محققان آن را با سفرنامه شاردن مقایسه کرده و برخی آن را مفصل ترین سفرنامۀ تاریخ اسلام و بلکه جـهان دانسته اند که مانند دایره المعارفی به موضوعات مختلف پرداخته و اطلاعات ارزشمندی به دست می دهد. کتاب حاضر، ترجمه بخش سفرهای چهارگانه اولیاء چلبی به ایران در دوره شاه صفی و شاه عباس دوم صفوی می باشد که از ترکی استانبولی به فارسی برگردانده شده است و حامی مطالب ارزشمندی از اوضاع جغرافیایی، فرهنگ، رسوم، سیاست و چالش های مرزی دولت های صفوی و عثمانی است.