چکیده
بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل متحد تقریبا 64 درصد از جمعیت جهان را روستاییان تشکیل می دهند.در آسیا و آفریقا این نسبت به 76 درصد هم می رسد و در کشور ایران طبق آمار موجود جمعیت روستایی بیش از 31درصد می باشد. بر این اساس امروزه در راستای نیل به خودکفایی در تمام زمینه های ممکن ایجاد فرصتهای شغلیبرای جمعیت فزاینده کشور بویژه جوانان روستایی، افزایش تولید و امنیت غذایی نیازمند یک برنامه ریزی استراتژیکتوسعه می باشد. لازمه این کار هماهنگی بین بخش های کشاورزی صنعت،خدمات در روستا به نحو مشخصی می باشد وبر همین اساس ایجاد صنابع روستایی میتواند تولید را تحرک بخشیده و زمینه اشتغال، افزایش درآمد روستاییان رافراهم آورند و همچنین باعث جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها شوند. بدون وجود صنایع روستایی تولیدمحصولات کشاورزی با مشکل مواجه شده و علاوه بر آن امنیت غذایی به مخاطره میافتد و معضلات اجتماعی افزایشمی یابد. نتایج حاصل از تجارب کشورهای در حال توسعه علی الخصوص چین و هند موید این امر میباشد که صنایعروستایی می تواند نقش حیاتی و موثری را در فرآیند توسعه همه جانبه روستایی و بهبود وضع روستاییان و گسترشعدالت اجتماعی ایفاء نماید.