زهرا رودباری

هدف: استفاده از تکنیک های زیست شناسی مولکولی برای تولید واکسن های جدید علیه سویه های مختلف ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) موضوع گزارش های تحقیقاتی اخیر بوده است. توسعه تکنیک های بهبودیافته برای تعیین توالی ژنوم منجر به شناسایی مکانیسم های محافظتی و شناسایی آنتی ژن های احتمالی کاندید شده است؛ تحقیق حاضر با هدف طراحی یک اپی توپ نوترکیب در برابر عوامل اتصال در ویروس نیوکاسل در پرندگان انجام شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق برای ساختن واکسن نوترکیب از روش های بیوانفورماتیکی استفاده شده است تا با استفاده از آنتی ژن های ضد این ویروس، آنتی ژن های HN و F این بیماری را کنترل و از بین ببریم. برای اتصال این اپی توپ ها، از لینکرهای انعطاف پذیر مانند AAY و KK به عنوان پیونددهنده های ساختار انتخاب شدند. این ساختار حاوی 309 اسیدآمینه است. فاکتورهای مهم بیولوژیکی این واکسن نوترکیب مانند خصوصیات فیزیکی-شیمیایی، ساختارهای مختلف، پایداری، اختلال پروتئین ذاتی، حلالیت و حساسیت زایی این ساختار واکسن با استفاده از تجزیه وتحلیل سیستم ایمنی بدن ارزیابی شد. نتایج: تجزیه و تحلیل های مختلف پایداری این ساختار را تأیید کرد و اپی توپ های پیش بینی شده در واکسن نوترکیب پتانسیل بالایی را برای القای پاسخ ایمنی سلول Bهای و T نشان داد؛ بنابراین، تجزیه وتحلیل سیستم ایمنی نشان داد که واکسن چند اپی توپی می تواند به درستی پاسخ های ایمنی سلول T و B را تحریک کند و به طور بالقوه می تواند برای برنامه های پیشگیری یا کنترل استفاده شود. از نتایج این مطالعه می توان برای کنترل و از بین بردن بیماری نیوکاسل در آینده پس از تأیید اثربخشی آن با استفاده از روش های ایمونولوژیک تجربی استفاده کرد.