مسلم نامجو

سیب زمینی هم اکنون یکی از مهم ترین مواد غذایی مردم کشور بوده و بعد از غلات نیاز کشور به این محصول اساسی در درجه دوم اهمیت قرار دارد. امروزه طرح استمرار یا طرح دو بار کشت در یک سال در منطقه جیرفت اجرا می گردد. طرح استمرار از نظر سطح زیر کشت و تولید 5 درصد کل تولید این محصول در کشور را تشکیل می دهد. میزان متوسط برداشت محصول در طرح استمرار در منطقه جیرفت حدود 30 تن در هکتار و حداکثر 70 تن در هکتار می باشد. منطقه جیرفت و کهنوج 8 درصد از سطح کشت ایران را به خود اختصاص داده و دارای رتبه چهارم کشور بوده و 6 درصد از کل سیب زمینی کشور در این منطقه تولید شده و دارای جایگاه ششم کشور می باشد. با توجه به بررسی های انجام شده، در منطقه جیرفت سیب زمینی به طور سنتی، نیمه مکانیزه و مکانیزه کشت شده، البته استفاده از روش کاشت سنتی در این منطقه چندان متداول و دارای وسعت زیاد نیست. در کشت نیمه مکانیزه و مکانیزه منطقه، استفاده از سیب زمینی کار نیمه اتوماتیک با موزع گردنده افقی، سیب زمینی کار تمام اتوماتیک با موزع پیاله ای تسمه ای و سیب زمینی کار تمام اتوماتیک با موزع پیاله ای زنجیری متداول است. برای اجرای این پژوهش از آزمایش فاکتوریل با سه نوع کارنده و سه سطح سرعت کشت (4، 5/5 و 7 کیلومتر در ساعت) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تکرار استفاده گردید. با بررسی نتایج بدست آمده میتوان گفت که کارنده با موزع تسمه ای پیاله ای در بیشتر شاخص ها از جمله شاخص کیفیت تغذیه، انحراف دقت، شاخص نکاشت و میزان آسیب دیدگی بذرها بهترین عدد را به خود اختصاص داده و تنها شاخص چند کاشتی بالاتری نسبت به کارنده با موزع گردنده افقی داشته که البته از نظر آماری این اختلاف نیز معنی دار نیست. شاخص عمق کاشت نیز در بین سه کارنده اختلاف معنی داری نداشت. لذا می توان بیان کرد که از نظر مناسب بودن شاخص ها در بین سه کارنده مورد بررسی در این پژوهش، کارنده دو ردیفه با موزع تسمه ای پیاله ای بهترین عملکرد را داشته است. افزایش سرعت کشت در تمامی کارنده ها باعث افزایش شاخص چندکاشتی، کاهش شاخص کیفیت تغذیه، افزایش شاخص انحراف دقت، افزایش شاخص نکاشت، افزایش میزان آسیب دیدگی غده ها و کاهش میانگین عمق کاشت گردید. در بیشتر شاخص ها اختلاف بین میانگین ها برای سرعتهای 4 و 5/5 کیلومتر در ساعت معنی دار نبوده و بعلاوه مقادیر بدست آمده برای