مصطفی خنامانی

یکی از عوامل بیولوژیک مؤثر در کنترل زیستی، ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) می باشند. این باکتری ها رشد گیاه را از طریق مکانیسم های مستقیم و غیرمستقیم نظیر بهبود خصوصیات رشدی و القای مقاومت علیه بیمارگرهای مختلف افزایش می دهند. امروزه برخی از این ریزوباکتری ها به صورت تجاری برای حفاظت از گیاهان برای القای مقاومت سیستمیک در برابر آفات و بیماری های مختلف مورد بهره برداری قرار می گیرند زیرا این گروه از موجودات زنده روشی جذاب برای جایگزینی کودهای شیمیایی، آفت کش ها و سایر مکمل ها ارائه می دهند. باکتری های ریزوسفری محرک رشد موجوداتی هستند که می توانند رشد گیاه را با مکانیسم های مختلفی مانند حل کردن فسفات، تولید سیدروفور، تثبیت بیولوژیکی نیتروژن، مهندسی ریزوسفر، تولید ترکیباتی مانند 1- آمینو سیکلوپروپان-1- کربوکسیلات دآمیناز، بهینه سازی سیگنال سنجش حد نصاب و مهار تشکیل بیوفیلم، تولید هورمون های گیاهی، نشان دادن فعالیت ضد قارچی، تولید ترکیبات آلی فرار، القای مقاومت سیستمیک، ترویج همزیستی های مفید گیاه-میکروب، تداخل با تولید سم پاتوژن و غیره افزایش دهند.