مصطفی خنامانی

استراتژی Push-Pull ، ایدهای جدید و ابزاری قدرتمند برای مدیریت تلفیقی آفات است. در این استراتژی، آفات توسط محرکهای بازدارنده و دورکننده از محصول دور میشوند ) Push ( و به طور همزمان توسط محرکهای جذاب به سمت تلهها و گیاهان تله جلب میشوند ) Pull (. این استراتژی سبب تمرکز آفت در یک ناحیه و در عینحال آسان شدن کنترل آن میشود. توسعه و پیش برد استراتژی Push-Pull نیازمند درک علمی روشنی از بیولوژی آفت، اکولوژی رفتاری و شیمیایی آن در برهمکنش با میزبانهای گیاهی، افراد همگونه و دشمنان طبیعی میباشد. محرکهای مربوط به جزء Push شامل نشانههای بینایی، دور کنندههای مصنوعی، مواد فرار غیر میزبان، مواد فرار میزبان، فرمون ضد تجمع، فرمون- های هشدار دهنده، ترکیبات ضدتغذیه، بازدارندههای تخمریزی و فرمونهای بازدارنده میباشد. محرکهای مربوط به جزء Pull شامل محرک های بینایی، مواد فرار میزبان، فرمونهای جنسی و تجمعی، محرک های تخمریزی و چشایی است. جهت ارائهی محرکها در یک استراتژی Push-Pull میتوان از کشت مخلوط، گیاهان تله، مکانیسم آنتی زنوز، القاء کنندههای گیاهی، سمیوکمیکال ها و تلهها استفاده کرد. اصول استراتژی Push-Pull به حداکثر رساندن بازدهی، کارایی کنترل و بهرهوری است و در عین حال به حداقل رساندن اثرات منفی زیست محیطی است. هر یک از اجزای این استراتژی معمولاً به تنهایی به اندازهی حشره کشهای با طیف وسیع در کاهش تعداد آفت مؤثر نیست ولی اثر بخشی از طریق با هم به کارگیری این اجزا افزایش می یابد.