روح اله میر محمودی

این مطالعه به منظور مقایسه اثر آنتی‏بیوتیک ویرجینیامایسین، پروبیوتیک پروتکسین و دانه بارهنگ بر خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه های گوشتی به مدت 42 روز انجام شد. بدین منظور از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون هیچ ماده افزودنی 2) جیره پایه + 02/0 درصد آنتی‏بیوتیک ویرجینیامایسین 3) جیره پایه + 01/0 درصد پروبیوتیک پروتکسین 4) جیره پایه + 5/0 درصد دانه بارهنگ و 5) جیره پایه + 1 درصد دانه بارهنگ بودند. در پایان آزمایش از هر تکرار یک پرنده به طور تصادفی انتخاب و به منظور ارزیابی خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی ایلئوم کشتار شدند. نتایج نشان دادند که اگرچه تاثیر تیمارهای آزمایشی بر وزن نسبی برخی اجزای لاشه (سینه، ران و کبد) معنی دار نبود اما توانستند وزن نسبی لاشه و بورس را افزایش دهند (01/0>P)، همچنین تیمار دانه بارهنگ وزن نسبی طحال را بیشتر کرد (01/0>P). دانه بارهنگ و پروبیوتیک موجب افزایش و آنتی‏بیوتیک باعث کاهش جمعیت لاکتوباسیلوس در ایلتوم شدند (01/0>P). ضمناً سطح یک درصد دانه بارهنگ تعداد باکتری‏های اشرشیاکلی را کاهش داد (05/0>P). به طور کلی از این آزمایش این طور نتیجه‏گیری می‏شود که سطح یک درصد دانه بارهنگ به عنوان بهترین تیمار در مقایسه با گروه شاهد عمل کرد چرا که توانست وزن لاشه را افزایش و جمعیت میکروبی را بهبود بخشد.