مهدی دهرامی

عاطفه یا احساس، زمینه درونی و معنوی شعر و عنصر بنیادین در شکل گیری هر اثر ادبی و هنری است . در واقع مهمترین عامل پیوند دهنده اجزای شع ر عاطفه حاکم بر روح و روان شاعر است و این امر موجب می شود تمام عناصر شعر به گونه ای هماهنگ با عاطفه حرکت کنند . بدیهی است هرچه سطح عاطفی شعر عمیق تر و شاعر در انتقال آن قدرتمندتر باشد، اثرگذاری شعر نیز بیشتر است . هدف این مقاله بررسی انواع عاطفه، سطوح آن و چ گونگی پرداخت آن در مثنوی های پروین اعتصامی است . عواطف منفی چون نفرت و بیزاری از پربسامدترین عواطف شعری اوست و از آنجا که در برابر موضوعاتی چون ریاکاری، غرور و رذایل دیگر برانگیخته شده، جنبه انسانی و فراتر از حوزه شخصی یافته است . عواطف پروین اعتصامی به صورت عریان منتقل نشده بلکه با به کارگیری شبکه مناسب واژگانی، تصویرپردازی متناسب، موسیقی و لحن مناسب پرورده شده است.