مهدی دهرامی

تصاویر شعری حاصل تأثیر و کارکرد خیال در بستر زبان است و نقشهای زیباشناختی گستردهای در شعر دارد که از مهمترین آنها ساخت فضای شعر است. هدف این مقاله بررسی ساخت فضای شعر بر پایۀ صورخیال در شعر نصرت رحمانی است که با روش توصیفی- تحلیلی به مطالعۀ اشعار این شاعر پرداخته و نشان داده است عواطف شاعر مانند خشم و نفرت و یأس و اندیشههایی مثل مرگ، و توجه به اشیاء و پدیدههای تلخ و زننده، در صورخیال شاعر تأثیر نهاده و موجب ایجاد فضایی تیره و تار در شعر او شده است. به دلیل پیوند و هماهنگی و تناسبات میان تصاویر، رحمانی شعر خود را در فضایی منسجم به پیش برده است. عواملی مانند توصیف اصلی و درون صحنهای و دوری از ساخت توصیفات بدلی و ارجاعی، نماد انداموار و... در انسجام و استمرار فضای شعر رحمانی نقش مؤثری دارد.