مژگان مظهری

به منظور بررسی اثر تیمول و کارواکرول بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی، یک آزمایش فاکتوریل (2×3) در قالب طرح کاملا تصادفی روی 216 جوجه نر سویه راس 308 با 4 تکرار و 9 پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح کارواکرول (صفر،300 و500 میلی گرم در هرکیلوگرم خوراک) و دو سطح تیمول (صفر و250 میلی گرم درهرکیلوگرم خوراک) بود. جوجه ها تا 25 روزگی در شرایط عادی پرورش یافتند و از 25 روزگی تحت شرایط تنشگرمایی (دمای 2±34 درجه سانتی گراد به مدت 8 ساعت در روز) قرارگرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف کارواکرول اثر معنی داری بر پارامترهای عملکردی نداشت اما مصرف 250 میلی گرم تیمول منجر به افزایش معنی دار وزن روزانه و کاهش معنی دار ضریب تبدیل غذایی به میزان 4و6 درصد شد (05/0>P). اثربرهم کنش تیمول و کارواکرول بر مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه معنی دار نبود(05/0P). گلبولهای سفید، قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت و لنفوسیت تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند اما هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت با مصرف تیمول بطور معنی داری کاهش یافت (05/0>P). وزن لاشه و سینه با مصرف تیمول افزایش وکلسترول سرم خون کاهش یافت (05/0>P). مصرف 250 میلیگرم تیمول بطورمعنی داری آنزیم گلوتاتیون پراکسیدازرا افزایش داد(05/0>P). بنابراین مصرف 250 میلی گرم تیمول منجر به بهبود عملکرد، کاهش کلسترول سرم خون و نسبت هتروفیل به لنفوسیت و همچنین افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی شد.