مژگان مظهری

این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل ال-کارنیتین و متیونین بر ریخت شناسی ژژنوم و جمعیت میکروبی سکوم جوجه های گوشتی انجام شد. در مجموع 144 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار، چهار تکرار و نه قطعه پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح مکمل ال-کارنیتین (صفر و 250 میلی گرم در کیلوگرم) و دو سطح متیونین (برابر با سطح نیاز توصیه شده راهنمای پرورش راس (56/0، 51/0 و 45/0 درصد جیره برای دوره های آغارین، رشد و پایانی) و 20 درصد بیش از سطح نیاز توصیه شده (67/0، 61/0 و 54/0 درصد جیره برای دوره های آغارین، رشد و پایانی)) بودند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی بر ویژگی های ژژنوم (ارتفاع پرز، عرض پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت) معنی دار نبود (P>0.05). پرندگان تغذیه شده با متیونین اضافی بیشترین جمعیت باکتری های لاکتوباسیلوس و کمترین جمعیت باکتری های اشریشیاکلی را داشتند (P<0.05). اثر اصلی مکمل ال-کارنیتین بر جمعیت باکتریایی لاکتوباسیلوس و اشریشیاکلی معنی دار نبود (P>0.05)، اما برهم کنش تیمارها بر جمعیت میکروبی معنی دار بود و در همه گروه های آزمایشی، جمعیت لاکتوباسیلوس نسبت به گروه کنترل بیشتر و اشریشیاکلی کمتر بود (P<0.05). بر اساس نتایج حاصل، مکمل ال-کارنیتین و متیونین تأثیری بر ریخت شناسی ژژنوم نداشتند، اما مکمل متیوین سبب بهبود جمعیت میکروبی سکوم جوجه های گوشتی شد.