مژگان مظهری

این آزمایش به منظور بررسی اثر افزودن مکمل وانیلیک اسید بر عملکرد رشد، وزن نسبی قسمت های مختلف لاشه، متابولیت های خونی و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی تغذیه شده با روغن اکسید شده و در قالب یک آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار روی 144 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 انجام شد. گروه های آزمایشی شامل جیره پایه+ روغن سویا بدون وانیلیک اسید، جیره پایه + روغن سویا و وانیلیک اسید، جیره پایه + روغن اکسید شده بدون وانیلیک و جیره پایه +روغن اکسید شده و وانیلیک اسید بودند. پارامترهای عملکردی در پایان هر دوره اندازه گیری شدند. در پایان آزمایش پس از چهار ساعت گرسنگی از هر تکرار یک پرنده با وزن نزدیک به میانگین گروه انتخاب و پس از خون گیری کشتار و گوشت ران و سینه برای انجام آزمایش های کیفیت گوشت نگهداری شد. نتایج نشان داد که در دوره رشد، پایانی و کل دوره جوجه های تغذیه شده با روغن اکسید شده مصرف خوراک و افزایش وزن کمتری داشتند، درحالی که افزودن وانیلیک، مصرف خوراک و افزایش وزن را افزایش و ضریب تبدیل خوراک را بهبود داد (P<0.05). برهم کنش تیمارها بر مصرف خوراک در دوره پایانی و کل دوره معنی دار بود و جوجه های تغذیه شده با روغن معمولی و وانیلیک، بیشترین مصرف خوراک و جوجه های تغذیه شده با روغن اکسید کمترین مصرف خوراک را داشتند (P<0.05). در جوجه های تغذیه شده با روغن اکسید، وزن نسبی لاشه، سینه و ران کاهش یافت، درحالی که مکمل وانیلیک منجر به افزایش معنی دار وزن نسبی لاشه، سینه و ران شد (P<0.05). اثر تیمارها بر وزن نسبی اندام های داخلی معنی دار نبود. برهم کنش تیمارها بر وزن نسبی لاشه معنی دار بود و جوجه های تغذیه شده با روغن معمولی و وانیلیک، بیشترین افزایش وزن و جوجه های تغذیه شده با روغن اکسید، کمترین وزن لاشه را داشتند (P<0.05). اثر افزودن روغن اکسید شده و وانیلیک اسید بر گلوکز خون معنی دار نبود. در جوجه های تغذیه شده با وانیلیک اسید، کلسترول خون کاهش یافت (P<0.05). روغن اکسید شده منجر به کاهش تری گلیسرید خون شد (P<0.05). اثر نوع روغن (اکسید یا غیر اکسید) بر pH گوشت معنی دار بود و روغن اکسید منجر به افزایش آن شد (P<0.05). همچنین در جوجه های تغذیه شده با روغن اکسید شده، ظرفیت نگهداری آب کاهش و افت پخت و خونابه افزایش یافت (P<0.05). با استفاده از مکمل وانیلیک، pH گوشت کاهش یافت. همچنین در جوجه های تغذیه شده با مکمل وانیلیک، ظرفیت نگهداری آب افزایش و افت پخت و خونابه کاهش یافت (P<0.05). اثر برهم کنش تیمارها بر کیفیت گوشت معنی دار نبود. در جوجه های تغذیه شده با روغن اکسید، میزان مالون دی آلدئید گوشت سینه و ران به طور معنی داری افزایش یافت، در حالی که افزودن وانیلیک منجر به کاهش آن در فاصله زمانی30 و 45 روز پس از کشتار شد (P<0.05). بنابراین می توان نتیجه گرفت که مکمل وانیلیک اسید نقش موثری در بهبود عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه های گوشتی تغذیه شده با روغن اکسید شده دارد.