مژگان مظهری

به منظور بررسی جداسازی باقی مانده آنتی بیوتیک اریترومایسین در گوشت جوجه گوشتی با استفاده از یک جاذب نانوساختار و اندازه گیری با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی روی 96 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 با چهار تیمار و سه تکرار و 8 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه بدون هیچ ماده افزودنی، جیره پایه + 200 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیو تیک اریترومایسین در دوره آغازین، جیره پایه + 200 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیو تیک اریترومایسین در دوره رشد، جیره پایه + 200 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیو تیک اریترومایسین در کل دوره بودند. خوراک مصرفی و اضافه وزن در طی دوره های پرورش اندازه گیری و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. در پایان آزمایش (42 روزگی)، دو قطعه پرنده با وزن نزدیک به میانگین پن انتخاب و، جهت تعیین صفات مربوط به لاشه، مورفولوژی روده و تعیین میزان اریترومایسین در بافت جوجه گوشتی کشتار شدند. در این مطالعه، روش ساده سریع و کارآمد استخراج فاز جامد پراکنده مغناطیسی به کمک همزن چرخشی برای جداسازی و پیش تغلیظ اریترومایسین در نمونه های مرغ با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا- با دتکتور اشعه ماوراء بنفش (HPLC-UV) انجام شد. نانوذرات جدید CeZrO2 با اکسید گرافن مغناطیسی به عنوان یک نانوجاذب کارآمد، سنتز شده و برای جذب اریترومایسین استفاده شد. نانوجاذب سنتز شده باSEM-EDX ، FT-IRو XRD مشخصه یابی شد. برای به دست آوردن بهترین شرایط استخراج و حداکثر راندمان استخراجER ، اثر پارامترهای مهم شاملpH ، مقدار جاذب، زمان همزدن، قدرت یونی، حجم نمونه و شرایط دفع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پرندگان دریافت کننده تیمار حاوی آنتی بیوتیک در تمامی دوره های پرورش در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی در دوره پایانی و کل دوره، بیشترین خوراک مصرفی و افزایش وزن بدن را داشتند (P<0.05). همچنین پرندگان تغذیه شده با تیمار آنتی بیوتیک در تمامی دوره های پرورش ضریب تبدیل خوراک پایین تری نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی در دوره پایانی و کل دوره پرورش داشتند (P<0.05). استفاده از آنتی بیوتیک در طی کل دوره پرورش سبب افزایش معنی دار وزن نسبی لاشه و سینه در مقایسه با تیمار شاهد شد (P<0.05). همچنین ارتفاع پرز در پرندگانی که آنتی بیوتیک مصرف کردند در کل دوره پرورش افزایش یافت (P<0.05). در شرایط بهینه، محدوده خطی 25/0-300 (میکروگرم بر کیلوگرم)، حد تشخیص 079/0 (میکروگرم بر کیلوگرم) و حد کمی برابر 27/0 (میکروگرم بر کیلوگرم) برای باقی مانده آنتی بیوتیک به دست آمد. برای در نظر گرفتن دقت روش برای غلظت 100 (میکروگرم بر کیلوگرم) اریترومایسین در 7 تکرار انحراف استاندارد نسبی (RSD) به ترتیب 6/2 و 2/3 درصد دقت در یک روز و چند روز متوالی انجام شد. بازیابی نسبی بیش از 94 درصد توانایی بالای روش پیشنهادی برای جداسازی و تعیین اریترومایسین در مرغ به عنوان یک ماتریکس بسیار پیچیده را تایید می کند.