مژگان مظهری

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر استفاده از مکمل سلنومتیونین بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، متابولیت های خون و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی در تراکم بالای پرورش روی 216 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح فاکتوریل 2×2 با 4 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- تیمار شاهد با 9 جوجه در هر واحد آزمایشی و بدون سلنومتیونین، 2- تیمار با 18 جوجه در هر واحد آزمایشی و بدون سلنومتیونین، 3- تیمار با جیره حاوی سلنومتیونین (4/0 میلی گرم در کیلوگرم) و 9 جوجه در هر واحد آزمایشی و 4- تیمار با جیره حاوی سلنومتیونین (4/0 میلی گرم در کیلوگرم) و 18 جوجه در هر واحد آزمایشی. نتایج این آزمایش نشان داد که خوراک مصرفی و افزایش وزن در کل دوره به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح تراکم و سلنومتیونین قرار گرفتند (P<0.05). در تراکم بالا، خوراک مصرفی و افزایش وزن کاهش و ضریب تبدیل خوراک افزایش یافت (P<0.05). افزودن سلنومتیونین، خوراک مصرفی و افزایش وزن را افزایش داد (P<0.05). با افزایش تراکم گله، وزن نسبی لاشه و سینه کاهش و با افزودن سلنومتیونین افزایش یافت (P<0.05). تراکم بالا سبب افزایش میزان گلوکز خون شد (P<0.05)، ولی بر میزان کسترول و تری گلیسرید تاثیری نداشت. میزان گلوتاتیون پراکسیداز و لنفوسیت خون در تراکم بالا کاهش و با سطح 4/0 میلی گرم سلنومتیونین افزایش یافت (P<0.05). تراکم بالا سبب افزایش هتروفیل های خون و افزودن سلنومتیونین سبب کاهش آن شد (P≤0.05). اسیدیته و افت پخت گوشت تحت تاثیر تراکم پرورش قرار نگرفت. افت خونابه در تراکم بالا افزایش و ظرفیت نگهداری آب کاهش یافت. افزودن سلنومتیونین ظرفیت نگهداری آب را افزایش و افت خونابه و افت پخت را کاهش داد (P<0.05). درمجموع، با توجه به تاثیرات منفی بدست آمده از تراکم بالا بر عملکرد جوجه های گوشتی در این تحقیق و کاهش و یا بهبود آنها توسط سلنومتیونین می توان نتیجه گرفت که سلنومتیونین توانایی بسیار خوبی در کنترل و یا پیشگیری از تاثیرات منفی ناشی از تنش تراکم در طول دوره پرورش جوجه های گوشتی را دارد.