مژگان مظهری

در سیستم های پرورش جوجه های گوشتی ، پرندگان ناخواسته در معرض استرس های ناشی از رشد سریع و تراکم بالای گله قرار می گیرند که منجر به کاهش قدرت ایمنی، سلامت روده و عملکرد رشد می گردد. این تنش ها راه را برای حساسیت بیشتر پرندگان به بیماری، عفونت و مرگ و میر هموار می کند. برای غلبه بر این مشکلات، آنتی بیوتیک ها در خوراک طیور گنجانده می شوند. این آنتی بیوتیک ها ممکن است سبب ایجاد و انتشار چندین پاتوژن مقاوم در برابر آنتی بیوتیک و کاهش پاسخ به عفونت های انسانی و حیوانی گردند. ممنوعیت استفاده از محرک های رشد آنتی بیوتیکی در تغذیه طیور، لزوم یافتن جایگزینی برای سرکوب جمعیت میکروبی مضر در روده را ضروری می سازد. پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها و اسیدهای آلی جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک ها می باشند. پری بیوتیک ها هزینه بالایی برای استفاده در صنعت طیور دارند و پروبیوتیک ها به دلیل ناپایداری دارای برخی مشکلات زنده مانی در خوراک و محیط روده هستند. اسیدهای آلی می توانند گزینه احتمالی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک ها باشند (Langhout, 2000). به طور کلی، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر نظیر اسید فرمیک، اسید استیک و اسید بوتیریک اسیدیفایرهای ترجیحی هستند، که از بین آنها اسید بوتیریک به عنوان منبع انرژی سلولهای انتروسیت روده، برای توسعه بافت لنفاوی مرتبط با روده ضروری است (Friedman and Bar-Shira, 2005). اسید بوتریک بالاترین کارایی باکتری کشی در برابر گونه های مقاوم به اسید مانند اشریشیاکولی و سالمونلا (Kwan and Ricke, 2005) را با تحریک انتخابی رشد باکتری های مفید روده، دارا می باشد.